dinsdag 29 november 2011

Chti kerstconcert



Zondagmiddag in de kerk van Auchel samen met Sue een concert bijgewoond van het renaissance ensemble waar 4 collega koorleden deel van uitmaken. De kerk is enorm. In 1877 werd hij vergroot voor een sterk groeiende bevolking. Auchel ligt midden in de mijnstreek, waar de exploitatie van de koolmijnen toen ook sterk groeide. Het verhaal en de zang waren in Chti! Dat is het dialect van hier (zie film Bienvenue chez les Chtis) waar ik dus geen woord van versta. Met ons koor zingen we ook een liedje in Chti. De dames naast me lachen zich dan altijd een kreukel om mijn gebrabbel.


Het was geen optreden voor een staande ovatie, maar zoals ik ook zei tegen Sue, we wonen nu eenmaal op het platteland van Pas-de-Calais en niet in London of Amsterdam. Bovendien is het leuk om de collega koorleden een plezier te doen en het is altijd beter dan thuis zitten op een grijze zondagmiddag.

maandag 21 november 2011

OVERVLOED

We zijn in alle opzichten rijk. We leven echt als god in Frankrijk. Ik hoef maar uit het raam te kijken om me dat te realiseren. Eén en al spetterende natuur. Onze tuin die naadloos overgaat in de omgeving. Een prachtig decor met heel veel figuranten. Van april tot november staan de koeien met hun kalfjes in de wei, met de stier als ultieme beschermheer. Ze zijn nooit te beroerd om, als we uit het raam kijken, het schilderij te laten bewegen. De rivier brengt het waterwild mee. Eenden, waterhoentjes en regelmatig de dodaars. Dat is het kleinste eendje van de futenfamilie.

 Zo zie je hem en zo zie hem niet, want dan duikt hij onder water. De appels van dit jaar hebben we niet allemaal geraapt. Overvloed! En nu loopt er een platgetrapt eenden paadje van het water richting de appelbomen, waar ze lekker 2x per dag gaan appels happen. De kleine witte zilverreiger is ook al weer gespot. Volgens mij kwam hij weer terug in de week dat de zwaluwen vertrokken. In april was het precies omgekeerd. Vorig jaar woonde ook de grote zilverreiger hier een poosje. We hebben zelfs het genoegen gehad om ze samen te zien. (en te filmen). Nu de bomen weer bijna kaal zijn, kun je ook alle vogels nog beter zien. Onze trots is natuurlijk “onze” ijsvogel die als een straaljager over de rivier laveert. Dankzij het vogelhuisje, dat Jeroen voor me maakte, kunnen we ook alle zangvogeltjes op onze gemak bekijken. De zeldzaamste, die we gezien hebben, is denk ik de kneu.


Ik zal ook alle anderen nog wel eens opsommen. Ook zijn er altijd wel fazanten in en om onze tuin te zien. Soms gaan ze hier zelfs ’s nachts in onze bomen slapen. "Als je altijd zoveel moois te zien hebt, verveeld dat dan nooit? " "Nee, dat verveelt nooit." Maar toen er dit najaar een nieuwe figurant in onze tuin verscheen, was dat wel extra opwindend. Het fantastische voorjaar heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat de walnotenboom enorm veel noten heeft gegeven.Ook hier overvloed. Jeroen heeft waarschijnlijk wel 50kg geraapt. Maar hij was niet de enige hamsteraar.

 Er is nu ook een eekhoorn. Leuk joh. Dus geen opgezet exemplaar (zoals Jeroen die ooit op een rommelmarkt kocht en toen voor in een boom “verstopte") maar een echte. Dus als ik ’s morgens koffie zit te drinken en lekker naar het "buiten schilderij" kijk, dan kan ik soms de eekhoorn zien. De geraapte noten zijn meestal vochtig en moeten gedroogd worden om te voorkomen dat er schimmel op komt.  Als je zoveel kilo’s hebt, dan doe je dat zo :



En zo valt er ook binnen altijd wel wat te zien!

dinsdag 15 november 2011

Intocht van SInterklaas

Zaterdag 12 november, intocht van Sinterklaas, alle kinderen van Nederland zijn in opperste staat van opwinding. Jeroen is een dagje vissen in de Zaan. Roept er een klein jongetje tegen z'n ouders: "kijk Sinterklaas!" Zijn moeder antwoord: "Nee joh, deze is groen, Sinterklaas is rood."

vrijdag 11 november 2011

Armistice





11 november, Sint Maarten, langs de deuren met een lampion en zingen voor
snoepjes. Begin van carnaval, groot verkleedfeest in het dorpshuis en de officiële opening door de raad van 11. Najaarskermis in de stad, vroeger de gelegenheid om een partner te vinden buiten je dorp. Armistice, de herdenking van de wapenstilstand op 11 november 1918 van WO I. Hier genoemd La grande guerre (de grote oorlog). Het loopt allemaal door elkaar in mijn emigrantenhoofd. Het belangrijkste was vanochtend even de Armistice. In ieder dorp of stad is er om 11 uur een optocht naar het monument van de doden, of, zoals in Saint Pol, naar de militaire begraafplaats. De vaandeldragers gaan voorop.



Dat zijn oud-strijders. Inmiddels meestal van de Algerijnse oorlog. De fanfare zorgt voor gepaste begeleiding. De optocht startte op het kerkplein, waar de najaarskermis staat


en liep door het oudste deel van Saint pol omhoog naar Le mont waar vroeger het kasteel stond, en waar o.a. de militaire begraafplaats is.


Uit de zusterstad Hebden Bridge was een bus vol Engelsen gekomen om een krans van poppy’s te leggen bij het Britse monument.


De optocht werd door de stad lopend afgerond. Lopen over de hoofdweg, de route national 41. Het verkeer werd stil gelegd.Ik heb niet alles gelopen, want deze Hollander had haar fiets mee. Nog even in de rij bij de bakker voor een broodje en weer door het mistige herfstweer terug getrapt naar Gauchin. Houtje op het kacheltje en met een borduurtje onder de loeplamp. Wie doet me wat.

“Sint Maarten, Sint Maarten is jarig vandaag, nu branden de lichtjes dat zien wij zo graag!”