Potchrysant

Een prachtige zonnige herfstdag. Op ‘t fietsie naar Saint Pol voor een klein boodschapje. Ik heb altijd veel bekijks op m’n Hollandse stadsfiets met grote Hema fietstassen. Waar hier niemand van opkijkt, is de autochtone plattelandsbewoner die op zijn trekker uit 1940 de stad inrijdt en parkeert voor de Lidl om boodschappen te gaan doen. Ik kijk nog vaak m’n ogen uit. Geboren en getogen in Nederland, blijf ik de culturele, traditionele verschillen zien en voelen. Ook al wonen we hier al 9 jaar en zijn we volledig ingeburgerd. Ik ging dus op de fiets naar Point Vert, (de Franse Intratuin) om kanarievoer te kopen. Daar staat het momenteel barstensvol met potchrysanten in alle soorten en maten. Tot zover weinig verschil met Nederland. Echter, hier in Frankrijk zijn deze bestemd voor de doden. Op 1 november is het Toussaint (Allerheiligen). De Fransen zijn behoorlijk traditioneel. Dat betekent dat nagenoeg iedereen in deze periode de doden extra herdenkt, door middel van een potchrysant op het graf. Een indrukwekkend gezicht, zo’n zee van bloemen op het kerkhof. Cultuurverschillen kunnen leuke anekdotes opleveren. Zo werden wij in onze 2^e of 3^e herfst uitgenodigd voor een etentje bij de buren Brigitte en Patrick. Je komt dan natuurlijk niet met lege handen aanzetten. En wat bofte deze zuinige Hollander, er waren volop voordelige potchrysanten te koop. Ik zocht een mooi kleurig exemplaar uit. Pas veel later werd dit Franse gebruik mij duidelijk en begreep ik het verbaasde gezicht van mijn buurvrouw. Toen Egbert vorig jaar voor mij een plantje ging kopen in Saint Pol, herkende de verkoper in hem kennelijk duidelijk een buitenlander en riep hij  “ Non Non pour les morts !” Egbert mocht geen potchrysant voor mij kopen. Ik vind ze echter prachtig. Een mooie accentuering van de herfst. Misschien koop ik er een stuk of wat. Nà 1 november natuurlijk. Dan wordt het overschot afgeprijsd. Je bent Hollander of je bent het niet………