maandag 6 februari 2012

Regenboogkussens



Vandaag weer een lapje afgemaakt voor een regenboogkussen. Dit duinlandschap is voor een Nederlandse mevrouw die in Duitsland woont en erg van de kust houdt. Zoals jullie misschien nog weten, bestaan de kussens uit 5 verschillende lapjes die door 5 verschillende personen worden geborduurd. Een naaister maakt er vervolgens een patchwork kussenhoes van. Er zijn ruim 50 vrouwen (en 1 man) die meewerken. Wie zin en tijd heeft schrijft zich in om mee te borduren als er een nieuwe aanvraag komt.
Deze week kwam er vanuit onze groep het verzoek om de regenboogkussens onder de aandacht te brengen van een groter publiek. Laat ik dus maar beginnen op m’n weblog.

                              Met het regenboogkussen hopen wij wat kleur te brengen in het leven
                                            van hen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
                                 Kent u iemand in uw naaste omgeving die geestelijk of lichamelijk
                                     door een dal gaat, en wilt u diegene laten weten dat hij of zij er
                                          niet alleen voor staat, vraag dan een regenboogkussen aan.


                                            Meer weten of helpen met het borduren van de lapjes?
                                            Kijk voor meer informatie op www.regenboogkussens.nl


We werken allemaal volkomen belangeloos mee. Het kussen(hoes) is gratis. Dus weest gerust, dit is geen commerciële reclame.
Ik doe hier aan mee omdat het erg leuk is om iemand een plezier te doen. En dat ook nog eens kan bereiken met het uitvoeren van mijn hobby borduren. Op ons forum lezen we de reacties van de ontvangers en de aanvragers van de kussens. Altijd zeer verrast en dankbaar. En ook verbaasd dat wildvreemde mensen zoiets voor hen hebben gemaakt. Op de website kun je lezen over het ontstaan van de regenboogkussens. Ik geloof dat ik via de weblog van Berthi bij de regenboogkussens terecht kwam. Het sprak me direct aan. En zo heb ik inmiddels aan diverse kussens mee mogen werken.

zondag 5 februari 2012

Ochtendlezen

Toen ik twaalf was, had ik mijn vriendinnetje vlakbij. Karen was mijn buurmeisje. We woonden in de nieuwe blokkendoos van de jaren 70, de Bergermeer. We waren letterlijk buurmeisjes, want onze slaapkamers zaten tegen elkaar aan. We maakten daar gretig gebruik van door klopsignalen te ontwikkelen, zodat we op ieder moment met elkaar konden communiceren. MMS avant la lettre! Op zeker moment hebben we ook een draadje gespannen tussen onze ramen met een blikje eraan. Ik kan me alleen niet zo goed herinneren of we daar iets in stopten om naar elkaar toe te sturen, of dat we door de blikjes heen spraken. Bij Karen thuis werd veel gelezen. Haar vader was leraar Nederlands en haar moeder vertaalster Engels. We zaten net op de middelbare school en ik moest de litteraire wereld nog gaan ontdekken. Ik herinner mij goed (en dat is bijzonder, want mijn jeugdherinneringen zijn schaars) dat ik haar op een ochtend bij haar kwam en dat zij nog op bed "lag". Ik kwam op haar kamer en ze zat te LEZEN 's ochtends  in bed! Ik weet niet zo goed waar ik de wijsheid vandaan haalde dat dat niet het moment en /of de plaats was om te lezen, maar ik herinner mij de verbazing. Nu zoveel jaren later is dat beeld juist het toppunt van vrijheid, rust en ontspanning. En zo heb ik vanochtend rustig het boekenweekgeschenk van 2006 uitgelezen. Weliswaar niet in bed, maar wel in m'n pyjama in mijn fijne fauteuil, in de warm gestookte woonkamer.

zaterdag 4 februari 2012

Winter

Net als in Nederland, ook hier winter. Gisterenavond viel er in korte tijd een leuk laagje sneeuw. Vanmorgen was het -14° en helder. De eerste zon was prachtig te zien achter ons huis op de Ballastières.

Vanmiddag trok ik alle  sneeuw pakken en -schoenen aan die ik maar kon vinden en hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in winter wonderland bij Pronay. Over de oude spoorlijn heen en over de openbare weg terug. Er reed toch helemaal niemand. Dat is toch wel één van de dingen die het voor ons zo aantrekkelijk maken om hier te wonen. Het is hier zo dun bevolkt dat we gewoon helemaal niemand tegenkomen op zo'n wandeling. Ik denk dan altijd aan bijvoorbeeld Bergen N-H, waar het, op een dag als deze, krioelt van de recreanten. Kan ook gezellig zijn, maar geef mij maar de rust en de ruimte.